Şahmeran’ın hikayesi
Şahmeran, belden yukarısı dünyalar güzeli bir kadın, belden aşağısı yılan olan bir canlıdır.
Talih mefhumu, Tahmasp isimli yakışıklı gencin yolunu bir mağaraya düşürür. Zifiri karanlık olan mağarada bu gencin gözünü parlak bir ışık huzmesi alır. Her taraf aydınlanmıştır.Işık huzmesini takip ettiğinde ömründe hiç görmediği kadar güzel olan, Şahmeran ile karşılaşır. Hayran bakışlarını ondan alamaz.O gece Şahmeran, Tahmasp’ı misafir eder.
Şahmeran’ın gece boyu hayran bakışları sabaha karşı Tahmasp’ı uyandırır. Dilden dile çevrilen, asırlarca anlatılan aşk hikayesi başlamıştır. Günler geceler geçmiş birbirlerine iyice bağlamışlardır. Fakat Tahmasp’ın ailesini özlemesi bu aşkı yarım bırakır.Şahmeran;”Biliyorum,gidersen bana ihanet edecek ve yerimi insanlara söyleyeceksin ama bu topraklarda aşklar ölümünedir.Seni çok seviyorum ama üzülmene de dayanamıyorum.Bu sebeple izin veriyorum ama bana bir söz ver.Asla başka insanlarla suya girme.”der.
Ülkesine döner Tahmasp. Dönemin kralının amansız bir hastalığı vardır.Vezir,tek çarenin Şahmeran olduğunu söyler. Herkes seferber bir biçimde Şahmeran’ı aramaktadır. Tahmasp, Şahmeran’ın öğüdünü dinlemiştir dinlemesine. Lakin zorla suya sokulunca, derisinin tıpkı bir yılan gibi pullarla kaplı olduğunu görülür. Vezir türlü işkencelerle Şahmeran’ın yerini söyletir.
Şahmeran’ı bulup Tahmasp ile birlikte kralın huzuruna çıkartırlar.Tahmasp kederinden perişan haldedir.Şahmeran onun bu haline dayanamaz ve;
“Sevdiğim, Tahmasp.Bana ihanet etmedin biliyorum. Sana dememiş miydim bu topraklarda aşklar ölümünedir.Şimdi anlıyorsun değil mi?Nolur üzülme” der.
Sonra peşi sıra,sırlarını anlatmaya başlar.Kim ki Şahmeran’ın kuyruğundan bir parça yerse evrenin sırlarına erişecek ve de kim başından bir parça yerse ölüm onu bulacaktır.
Kötü kalpli ve açgözlü vezir, hemen Şahmeran’ı öldürür ve tüm sırlara erişmek için kuyruğundan yer. Tahmasp dayanamaz, onun olmadığı bir dünyada yaşamak istemez. Başından bir parça yer.
Erich Fromm, verme eylemi olan sevme yetisi, başkalarını kullanma ve hep alıcı olma isteğini yenmektir der. Şahmeran meğer son nefesinde sırları tersten söylemiş, böylelikle sevdiğine bir yaşam ve sonsuz bilgelik bahşetmiştir.
